19 - Fil Suresi

Görmedin mi ne yaptı Rabbin fil yaranına! (19/1)

Hayır, görmedim. Yine hayır, siz de görmediniz. O dönemde yaşayıp da gören var mı? O da olamaz.

Fil yaranı denen birinin tuzakları boşa çıkarılmış, üzerilerine sürüler halinde kuşlar gönderilmiş. Bu kuşlar ki, atıyorlardı kurumuş çamurdan damgalı taş. (19/4) Nihayet, fil yaranı yenik ekin yaprağına çevrilmiş.

Söyleyecek bir şeyim yok. Benim için tamamen anlamsız. Yirmi birinci yüzyılda yaşayan herkes için de öyle.

Tabii bu sure üzerine anlatılan hikayeyi biliyorum. Ebrehe Yemen’den kalmış da, Kabe’ye saldıracakmış da, Allah üzerine kuş göndermiş, ordusunu darmaduman etmiş. Kabe’nin doğal ve insan kaynaklı nedenlerle birkaç kere yıkıldığını bilince, insan sormadan edemiyor. Ebrehe’nin suçu ne?

Bakın sure anlamsızdır demiyorum. Benim ve yaşadığım dönemdeki insanlar için anlamsızdır diyorum. Belki birileri için bir anlamı vardır, bu surenin benim idrakımın ötesinde bir amacı vardır. Tek bir surenin anlamsızlığı bana “yalan ya saçmalık” dedirtmez. Ben olayın bütününe bakıyorum.

Ancak sure ile ilgili anlatılan hikayeye inanmamı kimse beklemesin. Bu hikayeye inanan birine Arap Masallarına inanıyorsun denilince de kimse kızmasın.

Kendi kendinize şunu sorun. Günümüzde müslüman olduğunu söyleyen milyonlar, Çin’den Kenan’a kadar her yerde zulüm altındayken, bu kuşlar nerede? Aynı soruyu Bedir Savaşına katıldığı söylenen melekler ile ilgili ayetlere geldiğimizde de soracağız.

İnanmayanların bir kısmı dinin zararlı olduğunu iddia ediyorlar. Ben buna kesinlikle aynı fikirde değilim. Din sadece hayata bir amaç, bir anlam kazandırmasıyla bile insana çok büyük hizmet ediyor. Kişiye daha da bir çok faydası var. Mesela benim çok yanlış anlaşıldığını düşündüğüm namaz ritüeli bile, bu haliyle dahi faydalı. Günde beş vakit namazı kılabilmek kişiye hiçbir şey kazandırmasa, gündelik hayatta bir düzen kazandırır. İnsanların hissettiklerini söyledikleri iç huzura girmiyorum bile. Herkes hayatında bir kere “lan aslında şöyle yapmak lazım ama yukarı da Allah var” diyerek yapacağı kötü hareketten kendini caydıran birisini görmüştür.

Ancak buradaki masala inanmak insanı pasifleştirir. Bu da kötüdür. Berbat bir durum karşısında, yardımı Allahtan beklemekte elbette sıkıntı yok ama bu insanı mücadeleden geri bırakmamalı. İçine düştüğü kötü durumdan kurtulmak için mücadele etmek yerine Ebabil Kuşlarını bekleyen insan için, din zararlıdır.

Melekleri, kuşları, seçilmiş kişileri, mesihleri bekleyemeyiz. Kişisel ve toplumsal hayatımızda kurtuluşa sadece kendi çabalarımız ile ulaşabiliriz.