11 - Duha Suresi

Kuşluk vaktine ve gelip oturduğunda geceye yemin ederek başlıyor.

Müjde! Allah peygamberine darılmamış ya da onu terk etmemiş. Demek ki bu sure öncesinde böyle olduğunu düşündürecek bir şeyler olmuş. Fazla merak etmeyin, ne olduğu da zaten söylenecek.

Dünya da olur, ahiret de olur... Sonrası, senin için öncesinden güzel olacak, diyor. Daha mutlu olacakmış. Allah verecek, Muhammet de memnun olacak. Bizlik bir durum yok, aralarında konuşuyorlar gibi duruyor ama öyle değil. Bu sure put kırma surelerinden bir tanesi. Kırmak istediği put ise hala dimdik ayakta.

Allah zaten onu bir yetim olarak bulup da, bağrına basmamış mı?

Hani çeviride mi anlam değişiyor bilmiyorum ama bulmak için önce habersiz olmak ya da kaybetmiş olmak gerekiyor. Allah yetim olarak bulamaz ki! Daha yetim kalmadan yetim kalacağını bilir zaten.

Şaşırmış olarak bulmuş da, kılavuzluk etmemiş mi?

Demek ki peygamber de bir zaman için yolunu ararken şaşırmış. O kadar şanslı ki ona Allah bir şekilde kılavuzluk etmiş. Tüm şaşkınlara nasip olur inşallah!

Gerçi bu kılavuzluk için önce şaşırmak gerek. Şaşırmak içinde sınırları olan güvenli yoldan dışarı adım atmak, bir labirente bile isteye girmek ve yolunu bulmak için uğraşmak gerek. Emin olunan doğru yollar, beklenmedik sonlara çıkabilir. Şu inşallahı değiştireyim, inşallah önce herkes şaşırır da, sonra Allah tarafından kılavuzlanır.

Aile geçindirme zorluğu içinde bulmuş da, zengin etmiş!

Bize öğretilen, peygamberin ailesinin, sonradan evlendiği hanımın zengin olduğu idi. Demek ki işler hep iyi gitmemiş, dara düşüldüğü olmuş. Halbuki anlatılan masallarda, dokunduğu bile bol rızka kavuşuyordu. Böyle tepesinde bulut falan geziyordu, güneşten de yanmasın diye...

Asıl vurucu kısım şimdi geliyor.

O halde yetimi örseleme!(93/09)

Yoksulu/bir şey isteyeni azarlama!(93/10)

Aman aman... Peygamber böyle şeyler mi yapmış? Darılma, terk etme olayının altında bu mu varmış?

Ben bu küsme olayını, daha doğrusu vahye bir süre ara verilmesi olayını duymuştum. Çevresindekiler falan dalga geçiyormuş, “Allah’ı, Muhammet’i terk etti” diye. Halbuki Muhammet bu durumda bile sıkıca imanına tutunmuş, Rabbin onu terk edeceğine bir an bile inanmamış, gibi şeyler anlatılıyordu.

Alakası yok! Allah terk etmemiş, darılmamış ama vahye ara vererek bir mesaj da vermiş. 9 ve 10. ayetlerde söylenenleri yapma! Bir daha yapma!

Burada peygamberin istese bile günah işleyemeyeceği söylemi çöp oluyor. Peygamber günah işliyor, hem de en büyüklerinden. Kibirleniyor, altta gördüklerini hor görüyor.

Normalde bu tip bir sureye, yani Allah’ın sadece Muhammet ile konuşur gibi olduğu bir sureye “iyi ama bana ne” derdim. Yani “aranızda halledin, kitaba yazmanın kime ne faydası var” derdim. Yoksulu, yetimi itip kakmama meselesi de daha pek çok surede söyleniyor zaten... Hayır, iş öyle değil. Bu sure, yanlış bir inanışı -tanrısallaştırılmış peygamber imajını, yıkıyor. Peygamber de hata yapar, hatta büyük hata. Bunu ileride daha sert tehditler ile göreceğiz.

Ve peygamberlik kaybedilebilir. Ara bunu gösteriyor. Ya yolda bir yerde gerçekten kaybedilmişse?

Ve Rabbinin nimetini söz ve fiillerinle dile getir.(93/11)

Şöyle uçuyordu, böyle hayırlıydı, tüm kainat onun yüzü suyu hürmetine yaratılmıştı... Hepsi yalan! İnanmayan için zaten yalan da, inanç için de yalan! Eğer din hak ise, kaç kişi sırf peygamberi putlaştırdığı için cehennem yolunu tutacak çok merak ediyorum. Acaba bu inançsız kula, sadece bir anlığına da olsa onların yüzünü görme şansı verilir mi? Çığlıklar içinde yanarsam, bunların sıfatını hatırlar da araya kahkaha sıkıştırırım.